சேஃக்சில்லி - ஒரு கதையின் பெயர்த்தோற்றம்
சேஃக்சில்லி, ஒரு ஏழை குடும்பத்தில் ஒரு கிராமத்தில் பிறந்தார் என்று கூறப்படுகிறது. அவரது தந்தை இளம் வயதிலேயே இறந்துவிட்டதால், அவரது தாயே அவரை வளர்த்து வந்தார். சேஃக்சில்லி நல்ல வருமானம் ஈட்டி, தமது ஏழ்மையை நீக்கிக் கொள்வார் என்ற நம்பிக்கையோடு அவரது தாய் அவரை வளர்த்து வந்தார். அவர் ஒரு மதரஸில் சேர்த்து, அங்குள்ள ஆசிரியர் சிறுவர்கள் ஈட்டும், பெண்கள் செலவிடுவார்கள் என்பதை எடுத்துக்காட்டாக, சலமானுக்கு உதாரணமாகவும், சபீனாவுக்கு உதாரணமாகவும் சொன்னார். சேஃக்சில்லி இதனை ஏற்றுக்கொண்டார்.
ஒரு நாள், மதரஸில் இருந்த ஒரு பெண், கிராமத்திலுள்ள கிணற்றில் விழுந்து உதவி கேட்டு அலறியாள். கிணற்றில் விழுந்த பெண்ணைப் பார்த்த சேஃக்சில்லி, தன்னுடைய மதரசா மாணவர்களிடம் அலறியபடி சென்று உதவி செய்ய வேண்டும் என்று கூறினார். ஆரம்பத்தில் அவர்களுக்கு புரியவில்லை, ஆனால் சேஃக்சில்லி கிணற்றுக்கு அழைத்துச் சென்றபோது, அனைவரும் சேர்ந்து பெண்ணை மீட்டனர். வெளியே எடுக்கப்பட்டாலும் அவள் அழுதபடி இருந்தாள். அவள் தொடர்ந்து அழுதுகொண்டிருப்பதைப் பார்த்த சேஃக்சில்லி, "நீங்கள் அழ வேண்டாம், இப்போது எல்லாம் சரியாகிவிடும்" என்று கூறினார்.
அப்போது யாரோ ஒருவர், "நீங்கள் எப்போதும் 'மிர்ச்சி-மிர்ச்சி' என்று ஏன் சொல்கிறீர்கள்?" என்று கேட்டனர். சேஃக்சில்லி, "அது ஒரு பெண், எனவே நான் 'மிர்ச்சி' என்று சொல்வேன்! அது ஒரு ஆண் என்றால், நான் 'மிர்ச்சி' என்று சொல்ல மாட்டேன்" என்று பதிலளித்தார். இதைக் கேட்ட அனைவரும் சிரித்துக்கொண்டே "சேஃக்சில்லி" என்று அவரைப் கிண்டல் செய்தனர். இந்த நிகழ்வால் சேஃக்சில்லிக்கு "சேஃக்சில்லி" என்ற புனைப்பெயர் வந்தது. அவர்கள் ஏன் அப்படி அழைக்கிறார்கள் என்பது அவர்களுக்குப் புரிந்தாலும், அந்தப் பெயரை மாற்ற அவர் முயற்சிக்கவில்லை.
இந்தக் கதையிலிருந்து எடுக்கப்படும் பாடம் - யாராவது எதையாவது கற்பித்தால், அதை மனப்பாடம் செய்ய வேண்டியதில்லை. அதன் பொருளைப் புரிந்துகொள்வது அவசியம். மனப்பாடம் செய்வதால் சேஃக்சில்லி போன்ற நிலைதான் ஏற்படும்.
