பெட்டால் விக்ரமாதித்தருக்கு புதிய கதையைச் சொல்லத் தொடங்கினார். சித்திரகூட்டில் உக்ரசேனன் மன்னர் ஆட்சி செய்தார். அவருக்கு ஒரு சாமர்த்தியமான கிளி இருந்தது. மன்னர் கிளிடம் கேட்டார், "நண்பா, எனக்கு ஏற்ற மனைவி யார் என உங்களுக்குத் தெரியுமா?" கிளி பதிலளித்தது, "வைசாலி இளவரசி, மாதவி, உங்களுக்கு ஏற்ற மனைவி. அவர் அங்கிருக்கும் அனைத்துப் பெண்களிலும் மிக அழகானவர்." மன்னர் உடனடியாக வைசாலி மன்னரிடம் திருமணம் குறித்து கேட்டார், அவர் மகிழ்ச்சியுடன் ஒப்புக்கொண்டார். ஆடம்பரமாக இருவரின் திருமணமும் நடைபெற்று, அவர்கள் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்தனர்.
மன்னருக்கு கிளி இருந்தது போல, மாதவிக்கும் ஒரு காகம் இருந்தது. மாதவி சித்திரகூட்டிற்கு வந்திருந்தபோது காகமும் வந்திருந்தது. படிப்படியாக கிளியும் காகமும் நட்பாகிவிட்டன. ஒரு நாள், காகம் கிளிக்கு ஒரு கதையைச் சொன்னது. காகம் கூறியது, ஒரு சமயம் ஒரு செல்வந்த வணிகர் இருந்தார். அவருக்கு சஞ்சலா என்ற ஒரு மகள் இருந்தாள். சஞ்சலா மிக அழகானவளாகவும், புத்திசாலியாகவும் இருந்தாள். அவளது தந்தை அவள் இயல்புக்குப் பிடிக்கவில்லை, அதனால் அவளது இயல்பை மாற்ற முயற்சித்தார், ஆனால் அது நடக்கவில்லை. மன்னர் அவளுக்கு ஒரு அழகான மணவாளனைத் தேடி அவளது திருமணத்தை நடத்தினார்.
சஞ்சலாவின் கணவர் ஒரு வணிகர். வணிக வேலைகளால் அவர் பெரும்பாலும் வெளியேயிருந்தார். ஒரு நாள், சஞ்சலாவின் தந்தை அவளது சம்பந்தங்களை அறிய, ஒரு தூதனை அனுப்பினார். தூதர் சஞ்சலாவின் வீட்டிற்குச் சென்றபோது, சஞ்சலாவின் கணவர் வேலைக்காக வெளியே சென்றுவிட்டார். சஞ்சலா தூதரை வரவேற்று, அவருக்கு உணவளித்தாள். அந்தத் தூதர் மிகவும் அழகானவர். இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் பிடித்துக்கொண்டு, காதலித்தனர். காலம் செல்லச் செல்ல, அவர்களுடைய காதல் ஆழமடைந்தது. இதனால், தூதன் சஞ்சலாவின் கணவருக்கு பொறாமையாகிவிட்டான். சஞ்சலாவுக்கு அவரது கணவருக்கு இது தெரிந்துவிடும் என்ற பயம் எழுந்தது. அவள் ஒரு திட்டத்தை உருவாக்கினாள்.
ஒரு நாள், சஞ்சலா தனது காதலருக்கு நச்சு கலந்த மருந்தைக் கொடுத்தாள். அவர் எந்த சந்தேகமும் இல்லாமல் அதைப் பருகி, உடனே இறந்துவிட்டார். சஞ்சலா அவருடைய உடலை இழுத்து ஒரு மூலையில் மறைத்து வைத்தாள். அவரது கணவர் வீடு திரும்பியபோது எதுவும் தெரியவில்லை. உணவு உண்பதற்கு நடுவே சஞ்சலா அலறினாள், "உதவி! உதவி!" அக்கம்பக்கத்தினர் அலறலைக் கேட்டு வந்தனர். அவர்கள் இறந்த தூதரைப் பார்த்து, அதைப் பற்றி அதிகாரிகளிடம் சொன்னார்கள். சஞ்சலாவின் கணவர் மன்னரின் முன்னால் நிற்க வேண்டியிருந்தது. அந்த அரசில் கொலை செய்தால் மரண தண்டனைதான். சஞ்சலாவின் கணவரைத் தூக்கிலிடப் போகும்போது, ஒரு கள்ளன் வந்தான். மன்னரை வணங்கி, "மன்னா, நான் ஒரு கள்ளன். கொலை நடந்த இரவில், திருட வந்திருந்தேன். அந்தப் பெண்ணின் மனைவி, நச்சு கலந்த மருந்து கொடுத்ததால், அவர் உடனே இறந்துவிட்டார். இந்த நல்லவரை விடுவிக்க வேண்டும்." என்றான்.
மன்னர் நல்லவரை விடுவித்து, சஞ்சலாவிற்கு மரண தண்டனை விதித்தார். பெட்டால் திடீரென்று மன்னரிடம் கேட்டான், "மன்னா! துரதிர்ஷ்டத்திற்கான பொறுப்பு யாருடையது?" விக்ரமாதித்தர் பதிலளித்தார், "சஞ்சலாவின் தந்தையே இந்த துரதிர்ஷ்டத்திற்குப் பொறுப்பு. சஞ்சலாவின் கணவருக்கு அவளது பழக்கவழக்கங்களைப் பற்றி சொல்லியிருந்தால், அவன் கவனமாக இருந்திருப்பான், தனது மனைவியை அப்படி விடாமல் இருந்திருப்பான்." மன்னரின் உண்மை வார்த்தைகளைக் கேட்டு, பெட்டால் சிரித்தான். "நான் இப்போது போகிறேன்," என்று கூறி, அவர் ஒரு அரச மரத்தின் மீது பறந்து சென்றார்.
