ஒரு யோகி, கோவிலுக்கு அருகே ஒரு சிறிய கூடாரத்தில் வாழ்ந்தார். ஒருநாள், ஒரு எலி அந்தக் கூடாரத்துக்குள் நுழைந்து, யோகியின் உணவைத் திருடத் தொடங்கியது. யோகி, உணவை மறைத்து வைக்க முயற்சித்தார், ஆனால் எலி அதை எப்போதும் கண்டுபிடித்து விடுமாம். ஒருநாள், ஒரு ஞானி அந்த யோகியைச் சந்தித்தார். யோகி, எலியை அடிக்க ஒரு கம்பத்தைப் பிடித்திருந்தார். அவர் பேசும்போது, ஞானியின் மீது யோகிக்கு கவனம் இருக்கவில்லை என்பதை ஞானி கவனித்தார். கோபத்தில், ஞானி கூறினார், "எனக்கு நீங்கள் பேசுவதில் எந்த ஆர்வமும் இல்லை போலத் தெரிகிறது. நீங்கள் வேறு ஏதோவொன்றில் ஈடுபட்டு இருக்கிறீர்கள். நான் இங்கிருந்து செல்ல வேண்டும்."
யோகி, ஞானியிடம் மன்னிப்பு கேட்டு, எலியின் பிரச்சினையைப் பற்றி விளக்கினார். "அந்த எலியைப் பாருங்கள்! நான் உணவுப் பாத்திரத்தை எவ்வளவு உயரத்தில் வைத்தாலும், அது எப்போதும் அதைக் கண்டுபிடித்து விடுகிறது. இது எனக்கு வாரங்களாகத் தொந்தரவு கொடுத்து வருகிறது." ஞானி, யோகியின் பிரச்சினையைப் புரிந்து கொண்டு, "எலி அந்த அளவுக்கு உயரம் தாண்ட முடியும் என்பதற்கு, அது மிகவும் வலிமையானது மற்றும் தன்னம்பிக்கையானது என்பதற்கு அது உதவும். நிச்சயமாக, அது எங்கோ உணவைச் சேமித்திருக்கும். நாம் அந்த இடத்தைத் தேடினால் போதும்," என்றார். இருவரும் சேர்ந்து எலியைப் பின்தொடர்ந்து, அதன் துளையை கண்டுபிடித்தனர். அங்கு, அவர்கள் உணவை அகற்றினர்.
உணவு இல்லாததால், எலி பலவீனமடைந்தது. மீண்டும் உணவைத் தேடினாலும், எதுவும் கிடைக்கவில்லை. நேரம் செல்லச் செல்ல, அது தன்னம்பிக்கையை இழந்தது. மீண்டும் யோகியின் கூடாரத்துக்குள் நுழைந்து, பாத்திரத்தில் இருந்த உணவைத் திருட முயற்சித்தது. ஆனால் இந்த முறை, அது உயரத்துக்கு தாவி விட முடியவில்லை. யோகி, அதை ஒரு கம்பியால் அடித்தார். காயமடைந்த எலி தப்பி ஓடிவிட்டு, மீண்டும் வரவில்லை.
கதையில் இருந்து கிடைக்கும் பாடம்:
ஒரு எதிரியை வெல்ல, அவர்களின் வலிமையை அழிக்க வேண்டும் என்பதை இந்தக் கதை நமக்குக் கற்றுக் கொடுக்கிறது.
