ஒருமுறை, ஒரு காட்டில், ஒரு மரத்தின் துளையில் ஒரு புறா வாழ்ந்தது. அந்த மரத்தைச் சுற்றி, பழங்கள், விதைகள் பூத்திருந்த மரங்கள் இருந்தன. அந்தப் பழங்களையும், விதைகளையும் சாப்பிட்டு, அந்தப் புறா மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. இவ்வாறு பல ஆண்டுகள் கழிந்தன. ஒருநாள், பறந்து பறந்து, மற்றொரு புறா, அந்த மரத்தின் கிளையில் சுவாசிக்க வந்தது. இரண்டு புறாக்களும் பேசத் தொடங்கின. இரண்டாவது புறாவுக்கு, முதல் புறா, மரங்களின் பழங்கள், விதைகளை மட்டுமே சாப்பிட்டு, வாழ்க்கையை செலவிட்டது என்ற செய்தி ஆச்சரியமாக இருந்தது. இரண்டாவது புறா, "சகோதரனே, உலகில் சாப்பிட பழங்கள், விதைகள் மட்டும் இல்லை. பல சுவையான விஷயங்கள் இருக்கின்றன. விளைநிலங்களில் விளையும் பயிர்கள் சிறப்பானவை. உனது உணவு சுவையை மாற்றிக் கொள்" என்று கூறியது.
இரண்டாவது புறா பறந்து சென்ற பிறகு, முதல் புறா யோசிக்கத் தொடங்கியது. நாளை, தொலைவில் உள்ள விளைநிலங்களுக்குச் சென்று, அந்தப் பயிர்களைச் சுவைத்துப் பார்க்க வேண்டும் என முடிவு செய்தது. அடுத்த நாள், புறா விமானம் சென்று, ஒரு விளைநிலத்தை அடைந்தது. அந்த விளைநிலத்தில் நெல் பயிர் வளர்ந்திருந்தது. புறா, அந்த இலைகளைச் சாப்பிட்டது. அது மிகவும் சுவையாக இருந்தது. அந்த நாள் உணவில் அவ்வளவு மகிழ்ச்சி அடைந்தது, சாப்பிட்டு முடித்து, உறங்கி விட்டது. அதன் பின்னரும் அது அங்கேயே இருந்தது. ஒவ்வொரு நாளும் சாப்பிட்டு, குடித்து, உறங்கிக் கொண்டே இருந்தது. சில நாட்களுக்குப் பிறகு, வீடு திரும்ப வேண்டும் என உணர்ந்தது. இதற்கிடையில், ஒரு முயல், வீடு தேடி சுற்றித் திரிந்தது.
அந்தப் பகுதியில் நிலத்தடி நீர் நிரம்பியதால், அதன் கூடு அழிந்துவிட்டது. அது, அந்தப் புறா மரத்திற்கு அருகே வந்தது, அது வெறுமையாக இருப்பதைப் பார்த்தது. அந்த இடத்தில் குடியேறியது. புறா திரும்பியபோது, அதன் வீடு வேறொருவனால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டிருப்பதைப் பார்த்தது. புறா கோபமாக, "சகோதரனே, நீ யார்? என் வீட்டில் என்ன செய்கிறாய்?" என்று கேட்டது. முயல் பற்களை வெளிப்படுத்தி, "நான் இந்த வீட்டின் உரிமையாளர். நான் ஏழு நாட்களாக இங்கே இருக்கிறேன். இந்த வீடு எனது சொந்தம்" என்று கூறியது. புறா கோபத்தால் வெடித்தது, "ஏழு நாட்கள்! சகோதரனே, நான் இந்த துளையில் பல ஆண்டுகளாக வாழ்கிறேன். சுற்றியுள்ள எந்த பறவை அல்லது விலங்கையும் கேள்வி கேளுங்கள்."
முயல் புறாவின் வார்த்தைகளைத் தடுத்து, "சுருக்கமாகச் சொல்ல வேண்டும். நான் இங்கு வந்தேன். அது வெறுமையாக இருந்தது. நான் இங்கே குடியேறினேன். இப்போது நான் ஏன் எனது அண்டை வீட்டார்களிடம் கேட்க வேண்டும்?" என்று கூறியது. புறா கோபத்தில், "ஓ! வீடு வெற்று இருந்தால், அதில் யாரும் இல்லை என்று அர்த்தமா? இறுதியாக நான் நேர்மையாகச் சொல்கிறேன், என் வீட்டை விட்டு நீ போய்விடு. இல்லையென்றால்..." என்றது. முயலும் அதைத் துண்டித்து, "இல்லையென்றால், நீ என்ன செய்யப் போகிறாய்? இந்த வீடு என்னுடையது. நீ என்ன வேண்டுமானாலும் செய்" என்றது. புறா அதிர்ச்சியடைந்தது. உதவி மற்றும் நீதியைத் தேடி, அண்டை விலங்குகளிடம் சென்றது. அனைவரும் "ஹூம் ஹூம்" என்று கூறினார்கள், ஆனால் எந்த உதவியும் வரவில்லை.
ஒரு முதியவர் "நிறைய சண்டைகளைத் தொடர்ந்து செய்யக்கூடாது. நீங்கள் இருவரும் சமாதானம் செய்து கொள்ளுங்கள்" என்றார். ஆனால் சமாதானம் எதுவும் இல்லை. ஏனெனில், ஒருவரும் சமாதானத்திற்கு இணங்கவில்லை. இறுதியில், ஒரு நரி அவர்களுக்கு ஆலோசனை கூறியது, "நீங்கள் இருவரும், ஒரு புத்திசாலியிடம் சென்று, உங்கள் சண்டையைத் தீர்த்துக்கொள்ளுங்கள்". இரண்டு புறாக்களுக்கும் இந்த யோசனை பிடித்தது. இப்போது, இருவரும், புத்திசாலியைத் தேடி சுற்றித் திரிந்தனர். இவ்வாறு சுற்றித் திரிந்து, ஒருநாள், கங்கை நதிக்கரையில் இருந்தனர். அங்கே, தியானத்தில் மூழ்கியுள்ள ஒரு பூனை இருந்தது.
பூனையின் கன்னத்தில் திலகம் இருந்தது. கழுத்தில் ஜபமணி மற்றும் கையில் மாலையுடன், மயில் பறவை மீது அமர்ந்து, முழுமையான துறவியாகத் தெரிந்தது. பார்த்தவுடன், புறா மற்றும் முயல் மகிழ்ச்சியடைந்தன. இதிலிருந்து மேலும் நல்ல அறிவை அடைய முடியுமா என்று யோசித்தன. முயல், "புறா சார், நமது சண்டையை அது தீர்க்கலாமா?" என்றது. புறாவிற்கும் பூனையில் நல்ல கருத்து இருந்தது. ஆனால், அது கொஞ்சம் பயந்தது. புறா கூறியது, "எனக்கு எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை, ஆனால் நாம் கொஞ்சம் கவனமாக இருக்க வேண்டும்". முயலுக்கு பூனையின் மீது மந்திரம் செயல்பட்டது. "அது என்ன! பார்க்கிறீர்களா, இந்த பூனை, உலகில் இருந்து துறவி ஆகிவிட்டது". உண்மையில், பூனை, அறிவற்ற உயிரினங்களைப் பிடிக்க, தியானம் போல நடித்தது. பின்னர், புறா மற்றும் முயலை மேலும் பாதிக்க, அதிகமாக தியானம் படிக்க ஆரம்பித்தது.
கதையின் சுருக்கம்
இந்தக் கதையிலிருந்து நமக்கு கிடைக்கும் பாடம் என்னவென்றால், இரண்டு நபர்களுக்குள் சண்டை வரும்போது, மூன்றாவது நபருக்கு அதிக நன்மை கிடைக்கும், எனவே சண்டைகள் இருந்து விடக்கூடாது.
