ஒரு காலத்தில், ஒரு பெரிய பாம்பு ஒரு காட்டில் வாழ்ந்தது. அது மிகவும் பெருமையுள்ளதாகவும், கொடூரமாகவும் இருந்தது. அது அதன் பள்ளத்திலிருந்து வெளியேறும் போது, அனைத்து உயிரினங்களும் அஞ்சி ஓடிவிடும். அதன் வாய் மிகவும் பெரியதாக இருந்தது, அதனால் அது எளிதாகக் குரங்குகளை விழுங்கிவிடும். ஒரு நாள், பாம்பு வேட்டையாடி சுற்றித் திரிந்தது. அனைத்து உயிரினங்களும் அதைப் பள்ளத்திலிருந்து வெளியேறும் போது ஓடிவிட்டன. அதற்கு எதுவும் கிடைக்காததால், அது கோபமடைந்து, கத்தி அலறி, இங்கும் அங்கும் தேடிக்கொண்டே இருந்தது. அருகில், ஒரு காட்டுமாடு அதன் குழந்தையை இலைகளின் கீழே மறைத்து, உணவு தேடி வெகுதூரம் சென்றுவிட்டது.
பாம்பின் கத்தி சத்தத்தில், உலர்ந்த இலைகளெல்லாம் பறந்து, காட்டுமாடுகளின் குழந்தை தெரிய ஆரம்பித்தது. பாம்பு அதைக் கண்டது. காட்டுமாடுகளின் குழந்தை பயத்தால் நடுங்கியது, அது கத்தியும் கூட முடியவில்லை. பாம்பு உடனடியாகக் குழந்தையை விழுங்கிவிட்டது. அப்போதுதான் காட்டுமாடு திரும்பி வந்துவிட்டது, ஆனால் அது எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. அது தூரத்திலிருந்து, கண்ணீர் கசியும் கண்களோடு, அதன் குழந்தையை விழுங்கும் காட்சியைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. காட்டுமாட்டின் துக்கம் அளவிட முடியாததாக இருந்தது, அது எப்படியாவது பாம்புடன் பழி வாங்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்து கொண்டது. காட்டுமாட்டிற்கு ஒரு நரி நண்பர் இருந்தது. துக்கத்தில் மூழ்கிய காட்டுமாடு, தன் நண்பரான நரியிடம் சென்று, துக்கம் வலிமை பற்றி சொன்னது. நரிக்கும் அது மிகவும் வருத்தமாக இருந்தது.
நரியின் வருத்தமான குரலில்
நரி வருத்தமான குரலில் கூறியது, "நண்பா, என்னால் முடியுமானால், அந்த சூறாவளி பாம்பை நூறு துண்டுகளாக்கி விடுவேன். ஆனால் என்ன செய்வது? அது ஒரு சிறிய பாம்பு அல்ல, அதை நான் கொல்ல முடியும். அது ஒரு பாம்பு. அதன் வால் அடித்தால் நான் மடிந்து விடுவேன். ஆனால், அருகில், ஒரு பெரிய பூச்சி கூட்டம் உள்ளது, அங்குள்ள இளவரசி என் நண்பர். அவளிடமிருந்து உதவி கேட்க வேண்டும்." காட்டுமாடு சோகமான குரலில் சொன்னது, "உன்னைப் போன்ற வலிமையான உயிரினம் அந்தப் பாம்பிற்கு எதுவும் செய்ய முடியாவிட்டால், அந்த சிறிய பூச்சி என்ன செய்யும்?" நரி சொன்னது, "அப்படி நினைக்காதே. அதற்கு மிகப்பெரிய பூச்சி படை இருக்கிறது. ஒற்றுமையில் பெரிய சக்தி உள்ளது."
காட்டுமாட்டிற்கு சிறிது நம்பிக்கை வந்தது. நரி காட்டுமாட்டை அழைத்து, பூச்சி இளவரசியிடம் சென்று, முழு கதையையும் சொன்னது. பூச்சி இளவரசி யோசித்துச் சொன்னாள், "உங்களுக்கு நாங்கள் உதவி செய்வோம். எங்கள் கூட்டத்தில் கூர்மையான கற்கள் நிறைந்த குறுகிய பாதை இருக்கிறது. நீங்கள் எப்படியாவது அந்தப் பாம்பை அந்தப் பாதையில் செல்ல வைக்கவும். மற்ற வேலைகளை எங்கள் படையிடம் விட்டு விடுங்கள்." நரி தனது நண்பரான பூச்சி இளவரசியில் முழு நம்பிக்கையும் வைத்திருந்ததால், தன் உயிரைத் துணிந்து கொண்டார். அடுத்த நாள் நரி பாம்பின் பள்ளத்திற்குச் சென்று சத்தம் எழுப்ப ஆரம்பித்தது. தன் எதிரியின் சத்தத்தை கேட்டவுடன், பாம்பு கோபத்துடன் வெளியே வந்தது.
நரி அந்தக் குறுகிய பாதையை நோக்கி ஓடிவிட்டது. பாம்பு அதைப் பின்தொடர்ந்தது. பாம்பு நிற்கும் போது, நரி கத்தி கோபத்தை அதிகரித்து, மீண்டும் பின்தொடர வைத்தது. இந்த வழியில், நரி அதை அந்தக் குறுகிய பாதையில் செல்ல வைத்தது. கூர்மையான கற்களால் பாம்பின் உடல் கிழிந்தது. அந்தப் பாதையிலிருந்து வெளியே வந்ததற்குள், பாம்பின் பெரும்பகுதி கிழிந்து, இரத்தம் வடிந்தது. அந்த நேரத்தில், பூச்சிகளின் படை அவர்களுக்குத் தாக்குதல் நடத்தியது. பூச்சிகள் பாம்பின் உடலில் ஏறி, கிழிந்த இடங்களில் உள்ள நிற்காத இறைச்சியை வெட்டிவிட்டன. பாம்பு துடித்தது மற்றும் அதன் உடலை அசைத்தது, இதனால் அதிக இறைச்சி வெட்டப்பட்டது, மேலும் பூச்சிகளுக்கு புதிய இடங்கள் கிடைத்தன. பாம்பு பூச்சிகளை எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. ஆயிரக்கணக்கான பூச்சிகள் அதன் மீது தாக்குதல் நடத்தின, சிறிது நேரத்திலேயே கொடூரமான பாம்பு துடித்து இறந்து விட்டது.
பாடம்
இந்தக் கதையிலிருந்து நாம் பெறும் பாடம் என்னவென்றால், ஒற்றுமையின் சக்தி வலிமையானவர்களை கூட தரையில் வைக்கலாம்.
