वाल्मीकि रामायणबारे प्रवचन दिँदै आएका रामभद्राचार्यले बिजेदुआ महोत्सवको नवौं दिन निम्न महत्त्वपूर्ण बुँदाहरूमा जोड दिएका थिए:
उनले भने कि सनातन परम्परामा ब्राह्मण, क्षत्रिय, वैश्य र शूद्र - यी चारै वर्ण बराबर थिए; र यो पनि बताए कि त्यस समयमा "ओबीसी" वा "एससी" जस्ता विभाजनकारी समूहहरू थिएनन्।
उनले तर्क दिए कि "ठूलो स्वरले नारा लगाउँदैमा" हिन्दू राष्ट्र बन्ने छैन; हिन्दू राष्ट्र बनाउनका लागि संसदमा हिन्दू समर्थक पार्टीहरूले कम्तीमा ४७० सिट पाउनुपर्छ।
उनले भने कि एक आतंककारीको कुनै जात हुँदैन।
उनले बताए कि प्राचीन भारतमा १८ स्मृतिहरू थिए, र तिनीहरूलाई सनातन परम्पराको "संविधान" मानिन्थ्यो, र समयसँगै तिनीहरूमा परिवर्तनहरू गरिएका थिए।
उनले टिप्पणी गरे कि यौन शोषणमा संलग्न व्यक्तिहरूलाई मृत्युदण्ड दिनुपर्छ।
त्यसैगरी, उनले भने कि यदि महात्मा गान्धीजीलाई श्रद्धाञ्जली अर्पण गर्नु छ भने, संसदमा एक प्रस्ताव पारित गरेर रामचरितमानसलाई राष्ट्रिय ग्रन्थ घोषित गरिनुपर्छ।
उनले "पत्नी" शब्दको व्याख्या यसरी गरे: "जो पतिलाई पतन (हानि) बाट बचाउँछिन्, उनै पत्नी हुन्।" प्रवचन सुरु हुनुअघि कार्यक्रममा पूजा र प्रार्थना गरिएको थियो।
स्थान र कार्यक्रमबारे जानकारी
स्थान: सुल्तानपुर जिल्लाको बिजेदुआ क्षेत्रमा आयोजित महोत्सव।
यस कार्यक्रममा विभिन्न सामाजिक र सांस्कृतिक व्यक्तित्वहरूले भाग लिए — उदाहरणका लागि, न्यायाधीश, राष्ट्रिय स्वयंसेवक संघका विभाग संघचालक जस्ता।
विश्लेषण र सामाजिक पृष्ठभूमि
रामभद्राचार्यको यो बयान सामाजिक रूपमा महत्त्वपूर्ण छ, किनभने उनले वर्ण प्रणाली, जातीय विभाजन र सामाजिक भिन्नताका बारेमा कुरा गरेका थिए। यो वर्तमान "जाति विरोधी" दृष्टिकोणहरू र एकता आन्दोलनहरूका लागि सान्दर्भिक छ।
उनको यो बयान कि "चारै वर्ण बराबर थिए," परम्परागत सामाजिक विभाजनहरू (ब्राह्मण, क्षत्रिय, वैश्य, शूद्र) को परम्परागत परिभाषालाई नयाँ दृष्टिकोणबाट प्रस्तुत गर्दछ।
उनले एक राजनीतिक पृष्ठभूमि पनि जोडेका छन् — "हिन्दू राष्ट्रका लागि" संसदीय सिट, राष्ट्रिय ग्रन्थको घोषणा — जसलाई केवल एक धार्मिक व्यक्तिको रायको रूपमा नभई, सामाजिक र राजनीतिक बहसको एक हिस्साको रूपमा हेरिन्छ।
धार्मिक र सामाजिक समूहहरूका बीच, जो जातीय धारणा, धार्मिक समाज र एकताका बारेमा सोच्दछन्, यो बयान बहसको लागि एउटा साधन बन्न सक्छ।
