एउटा स्याल जङ्गलको पहाडहरूबाट गइरहेको थियो। उसले केही पर एउटा बँदेल र एक शिकारीलाई लडिरहेको देख्यो। शिकारीले बँदेललाई निशाना बनायो, तर त्यो चुक्यो। यसले गर्दा जङ्गली बँदेल रिसायो र उसले शिकारीलाई आक्रमण गर्यो। बँदेल शिकारीसम्म पुग्नुअघि नै शिकारीले अर्को तीर हान्यो। तीरले बँदेललाई घाइते बनायो। तैपनि, बँदेलले शिकारीलाई मारिदियो। घाइते भएको कारणले, केही समयपछि बँदेलको पनि मृत्यु भयो।
यो सब देखेर स्यालले सोच्यो, "आज त मेरो भोज भयो। म यी दुवैलाई धेरै दिनसम्म खान सक्छु।" स्याल लोभी थियो, त्यसैले उसले शिकारीको धनुको डोरीमा लागेको रगत पनि चाट्न थाल्यो, जहाँ मासुको एक टुक्रा पनि टाँसिएको थियो। जब उसले मासु खान खोज्यो, धनु भाँचियो र त्यसको तीखो धारले स्यालको मुख र निधार छेद्यो। यसरी लोभी स्यालको मृत्यु भयो।
शिक्षा:
यस कथाबाट हामीले यो सिक्छौं कि लोभ गर्नु पाप हो।
```
