ਬੁਰਾ ਸੁਪਨਾ - ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ
ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਸਵੇਰੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਕੇ ਉੱਠਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਬੇਟਾ ਕੀ ਤੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਉਹ ਡਰਾਉਣਾ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖਿਆ? ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗਰਦਨ ਹਿਲਾਈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਅੰਮੀ ਦੇ ਗਲ 'ਚ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਆਪਣੀ ਅੰਮੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਹੀ ਉਸਦਾ ਪੂਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸੀ। ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਦੀ ਅੰਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੈਨੂੰ ਹਕੀਮ ਜੀ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾਵਾਂਗੀ। ਉਹ ਤੇਰੇ ਬੁਰੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਣਗੇ।' ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਦੋਵੇਂ ਹਕੀਮ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ। ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੇ ਹਕੀਮ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁਰੇ ਸੁਪਨੇ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਮੈਂ ਸੁਪਨੇ 'ਚ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਚੂਹਾ ਬਣ ਗਿਆ ਹਾਂ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਬਿੱਲੀਆਂ ਮੇਰਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸੁਪਨਾ ਕਾਫ਼ੀ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।' ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਹਕੀਮ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, 'ਅਬ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਦੇ ਬੁਰੇ ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਖ਼ਾਤਮਾ ਕਰੋ, ਮੈਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦਾ ਨਹੀਂ ਵੇਖ ਸਕਦੀ।'
ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਦੀ ਅੰਮੀ ਫਿਰ ਬੋਲੀ, 'ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋਗੇ ਕਿ ਮੇਰੇ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਇਹ ਸੁਪਨਾ ਕਿਉਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ?' ਹਕੀਮ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅੰਮੀ ਫਿਰ ਬੋਲੀ, 'ਜਦ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਛੋਟਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਬਿੱਲੀ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਖੁਰਚ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਕੀ ਇਸੇ ਵਜ੍ਹਾ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸੁਪਨਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ? ਹਕੀਮ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਹਾਂ, ਇਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ, ਇਹ ਛੇਤੀ ਹੀ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।' ਹਕੀਮ ਨੇ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, 'ਹੁਣ ਤੋਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਦਵਾਈ ਲੈਣ ਲਈ ਆਉਣਾ ਅਤੇ ਇਹ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਕਿ ਤੂੰ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਹੈਂ, ਚੂਹਾ ਨਹੀਂ।' ਹਕੀਮ ਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਕੇ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਉਸ ਕੋਲ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਦੋਵੇਂ ਘੰਟਿਆਂ ਬੱਧੀ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਫਿਰ ਹਕੀਮ ਉਸਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦੇ ਕੇ ਘਰ ਭੇਜ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਅਤੇ ਹਕੀਮ ਚੰਗੇ ਦੋਸਤ ਬਣ ਗਏ ਸਨ।
ਇੱਕ ਸ਼ਾਮ ਦੋਵੇਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਹੀ ਹਕੀਮ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਬੇਟਾ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ, ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੱਸ, ਜੇ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਕੰਨ ਡਿੱਗ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ?' ਹਕੀਮ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵੱਲ ਝਾਕਦਿਆਂ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਅੱਧੇ ਬੋਲੇ ਹੋ ਜਾਵੋਗੇ, ਨਾ?' ਹਕੀਮ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਠੀਕ ਕਿਹਾ, ਪਰ ਜੇ ਮੇਰਾ ਦੂਜਾ ਕੰਨ ਵੀ ਡਿੱਗ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ?' ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਫਿਰ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਅੰਨ੍ਹੇ ਹੋ ਜਾਵੋਗੇ।' ਹਕੀਮ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ, 'ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗਾ ਪਰ ਕਿਵੇਂ?' ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, 'ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੰਨ ਡਿੱਗ ਜਾਣਗੇ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਚਸ਼ਮਾ ਕਿੱਥੇ ਰਹੇਗਾ? ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਅੰਨ੍ਹੇ ਹੋ ਜਾਵੋਗੇ।' ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਦੇ ਜਵਾਬ ਸੁਣ ਕੇ ਹਕੀਮ ਵੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਕਿਹਾ, 'ਇਹ ਤਾਂ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਸਮਝਾਈ। ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ।' ਧੀਰੇ-ਧੀਰੇ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੂੰ ਬੁਰੇ ਸੁਪਨੇ ਆਉਣਾ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਹਕੀਮ ਦਾ ਪੁਰਾਣਾ ਦੋਸਤ ਮਿਲਣ ਆਇਆ। ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਹਕੀਮ ਨੇ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬਾਜ਼ਾਰੋਂ ਗਰਮ ਜਲੇਬੀਆਂ ਲੈ ਆ।
ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਾਹ ਵਿਚ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਬਿੱਲੀ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਉਹ ਡਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਭੱਜਦਿਆਂ-ਭੱਜਦਿਆਂ ਹਕੀਮ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਬੋਲਿਆ, 'ਮੈਨੂੰ ਬਚਾਓ।' ਹਕੀਮ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਅੱਬ ਤੂੰ ਚੂਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਗੱਲ ਕਿਉਂ ਭੁੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਾ, ਡਰੋ ਨਾ।' ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਚੂਹਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਪਰ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਗੱਲ ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਹੈ? ਨਹੀਂ ਨਾ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਵਾਂਗਾ। ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿਓ।' ਹਕੀਮ ਹਲਕੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨਾਲ ਬਿੱਲੀ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਦੇ ਕਾਰਨਾਮੇ ਸੁਣ ਕੇ ਹਕੀਮ ਦਾ ਮਹਿਮਾਨ ਬੋਲਿਆ, 'ਮੈਂ ਇਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਦੁਆ-ਸਲਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦੱਸੀ।' ਹਕੀਮ ਮੰਨ ਗਿਆ। ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਰਾਰੀ ਜਲੇਬੀਆਂ ਖਾਈਆਂ, ਕੌਂਫੀ ਪੀਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮਹਿਮਾਨ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਚਲੇ ਗਏ।
ਮਹਿਮਾਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, 'ਕੀ ਇਹ ਸੜਕ ਤੇਰੇ ਘਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ?' ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ। ਮਹਿਮਾਨ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ। ਉਸਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, 'ਫਿਰ ਇਹ ਸੜਕ ਕਿੱਥੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ?' ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਕੋਈ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ।' ਮਹਿਮਾਨ ਉਸ ਵੱਲ ਤੱਕਦਾ ਰਿਹਾ, 'ਕੀ ਮਤਲਬ?' ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਨੇ ਇੱਕ ਮਾਸੂਮੀ ਹਾਵ-ਭਾਵ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, 'ਸੜਕ ਦੇ ਪੈਰ ਤਾਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ? ਹਾਂ, ਇਸ ਸੜਕ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਘਰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਹੀ ਪਈ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।' ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਦੇ ਜਵਾਬ ਸੁਣ ਕੇ ਮਹਿਮਾਨ ਮਨੋਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ। ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ੇਖ਼ਚਿੱਲੀ ਇਸ ਬਜ਼ੁਰਗ ਮਹਿਮਾਨ ਦਾ ਦਾਮਾਦ ਬਣ ਗਿਆ।
ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਇਹ ਸਿੱਖਿਆ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਕਿ - ਜਦ ਤੱਕ ਡਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰੋਗੇ, ਡਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਦਾ ਰਹੇਗਾ।
